ဂ်ဴဂ်ဴး ရဲ႕ ကမၻာငယ္ေလး....: ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္

သကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ ေလာကထြဋ္ေခါင္ သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားဟာ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီး ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပီး အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ၀ါဆိုလျပည့္ စေနေန႔ ညခ်မ္းအခ်ိန္အခါမွာ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာ အတူတကြ သီတင္းသံုးခဲ့ဘူးတဲ့ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့သူ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ကို ဓမၼစၾကာတရားဦးရတနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။ တရားေတာ္အဆံုးမွာ အ႐ွင္ေကာ႑ညသည္ ဥာဏ္အလင္းေပါက္ၿပီး ေသာတပန္အရိယာ အျဖစ္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ အ႐ွင္၀ပၸ၊ အ႐ွင္ဘဒၵိယ၊ အ႐ွင္မဟာနာမ္၊ အ႐ွင္အႆဇိ တို႔ကေတာ့ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ မွစ၍ ၄ ရက္ေန႔ထိ တစ္ရက္တစ္ပါး အစဥ္အတိုင္း တရားထူးရၾကၿပီး ေသာတပန္အရိယာေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။

အဲဒီလို ေသာတပန္ ျဖစ္ေတာ္မူၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ အတၱဒိ႒ိ ပယ္ခြာၿပီးၿပီျဖစ္လို႔ အတၱဒိ႒ိဆိုတဲ့ စဲြလမ္းမႈေတြ မ႐ွိေတာ့ေပမယ့္လည္း ဒိ႒ိနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူတဲ့ မာန္မာန အစဲြေလးေတာ့ ႐ွိေနေသးတယ္တဲ့။ ဒါ့အျပင္ တြဲလ်က္ တဏွာစဲြကလည္း ပါ႐ွိေနျပန္တယ္။ အပါယ္ေလးပါးကို ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ မာန၊ တဏွာတို႔ဟာ ေသာတာပတၱိမဂ္ ပယ္သည့္အထဲ ပါသြားေပမယ့္လည္း သိမ္ေမြ႔တဲ့ မာန တဏွာတို႔ က်န္႐ွိေနေသးတယ္ေလ။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရား႐ွင္က ပဥၥ၀ဂၢီအ႐ွင္ျမတ္မ်ားနဲ႔ တရားနာ နတ္ျဗဟၼာမ်ားပါ က်န္ေနေသးတဲ့ မာန၊ တဏွာတို႔ ျပဳတ္ေစဖို႔ အတြက္ “အနတၱလကၡဏသုတ္” ေဒသနာေတာ္ကို ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္ေန႔မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတယ္။ “အနတၱလကၡဏသုတ္” ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားၿပီးတဲ့ အဆံုးမွာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ဟာ ရဟႏၱာ အျဖစ္ကိုေရာက္ကုန္ၾကတယ္။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတို႔ဟာ ဘုရား႐ွင္ ဗုဒၶ ေဂါတမရဲ႕ သာသနာေတာမမွာ ေ႐ွးဦးစြာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္ေန႔ဟာ လူသားငါးဦး ေ႐ွးဦးစြာ ရဟႏၱာ ျဖစ္တဲ့ေန႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ “ရဟႏၱာေန႔” လို႔ ေမာ္ကြန္းတြင္ခဲ့ေလတယ္ကြယ္။

ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ ရတနာပံု အခ်ပ္ပို သတင္းစာေဆာင္းပါးေလး ကေန ကိုးကားထားတာပါ။ ေျပာသာေျပာတာပါ… အားလံုးက သိပီးသားပဲျဖစ္မွာပါ။ အခု ေျပာျပမွာက မန္းေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ၀ါဆိုပဲြေတာ္ေလးအေၾကာင္းပါ။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ အရမ္းကို စည္ကားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေက်ာင္း ( ကိုးကြယ္တဲ့ေက်ာင္း ) မွာ မုန္႔ေတြေကၽြးတယ္။ ( အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. ) အလႉ႐ွင္မ႐ွိတဲ့ေက်ာင္းဆိုရင္လည္း ေက်ာင္းကေကၽြးတယ္။ ဒါဟာ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါသာ ႀကံဳရတဲ့ ၀ါဆိုပဲြေလးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုသကၤန္း၊ ၀ါဆိုပန္းေလးေတြကိုင္ပီး ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ေက်ာင္း၊ ကုိယ္ကိုးကြယ္တဲ့ေက်ာင္း အဲ့လို နီးစပ္ရာေက်ာင္းေတြကို တစ္ေက်ာင္းပီး တစ္ေက်ာင္း သြားပီးမုန္႔ေတြစားၾကတယ္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဒီလို၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ ေန႔ေရာက္ရင္ လူစံုတက္စံုေလွ်ာက္လည္ပီး မုန္႔မ်ိဳးစံု အလွ်ံပယ္စားရလို႔ေလ…ဟိ..ဟိ..။

မဟာနႏၵိေသနာရာမေက်ာင္းတိုက္ မွာ နာနတ္သီး၊ ဌက္ေပ်ာေပါင္း၊ လက္ဘက္ အစံုအစံုေကၽြးတယ္။ ဟဲ…ဟဲ… အဲ့ဒီ ေက်ာင္းကနာမည္ႀကီးတာ “ဒညင္းသီးအုန္းႏို႔ဆမ္း” ပဲ။ ႏွစ္တိုင္း “ဒညင္းသီးအုန္းႏို႔ဆမ္း” ပါေပမယ့္ မေကၽြးတာ ၂ ႏွစ္ ႐ွိပီ။ (အေသအခ်ာကို မွတ္ထားတာ..ဟိ..ဟိ..) လာတဲ့ဧည့္သည္ေတြကလည္း ဘုန္းဘုန္းကို “ဒညင္းသီးအုန္းႏို႔ဆမ္း” ပါဖူးလားလို႔ ေမးေနၾကတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ဒီႏွစ္လည္း မပါဖူးးလို႔ေျပာပီး ရီေနတယ္။

ေနာက္တစ္ေနရာကေတ့ ေညာင္ကန္ေက်ာင္းတိုက္ အဲဒီမွာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆဲြေကၽြးတယ္။ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆဲြ အိုးႀကီးလဲ အမွတ္တရ....

မုန္႔ထဲ့ တဲ့ေနရာကိုလဲ အလြတ္မေပးဖူးးးး ...

ကေလးေတြ အားေပးေနၾကတာ သေဘာၾကလို႔ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ပီးတင္လုိက္တယ္… ခိြ..ခိြ…

ေနာက္တစ္ေနရာက ထူးထူးျခားျခား Made in Burma မုန္႔မ်ိဳးစံု ေကၽြးတဲ့ ဓမၼိကာရာမ ေက်ာင္းတိုက္က ႐ွမ္းကိုယ္ေတာ္ေက်ာင္း ကိုေရာက္ေတာ့ ၀မ္းသာအားရ ဓါတ္ပံု႐ိုက္လာခဲ့ေသးတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းက အလႉ႐ွင္ေကၽြးတာ မႈတ္ပဲနဲ႔ ဦးပဥၥင္းကိုယ္တိုင္ ေကၽြးတာပါ။ မုန္႔ေတြေလၽာ႔ရင္ ထပ္ထပ္ထဲ့ေပးေနေတာ့ ေနာက္ဆံုး ဂ်ဴဂ်ဴး တို႔ေတာင္ မစားႏိုင္ေတာ့လို႔ လက္ေလွ်ာ့ယူရတဲ့အထိပဲ…. အဟိ…အဟိ…. :P

အဲဒီေက်ာင္းကေနအျပန္ ဗိုက္ကိုတင္းပီး အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ( အဟိ.. ေတာ္ေတာ္တီးခဲ့ၾကတာ ) ။ ညေန ၅ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ စမ္းျမ၀တီ စာသင္တိုက္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေသးတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးသြားစားၾကတာ။ ဂ်ဴဂ်ဴး တို႔ေတြေရာက္သြားေတာ့ ေနာက္က်ေနပီ ေက်ာင္း၀င္းတံခါးေတာင္ ပိတ္သြားပီ.. ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းက တပည့္အရင္းေတြထဲက ၂ ဖဲြ႕ ေတာင္မလာေသးလို႔ ခ်န္ထားခိုင္းတယ္တဲ့။ အျပန္ ပါဆယ္ေတာင္ ထဲ့ေပးလုိက္ေသး… ဟိ…ဟိ…

အင္းးး… မန္းေျမကို တစ္ခါတစ္ေခါက္ အလည္ေရာက္လုိ႔ ဂ်ဴဂ်ဴးဆီ လည္လည္လာမယ္ဆိုရင္ ၀ါဆိုပြဲကို အမွီလာခဲ့ေနာ္ …. တ၀တၿပဲကို လုိက္ေကၽြးအံုးးးးမွာ… အဟ…ဟ… ဟ… ။ မန္းေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ၁၂ ရာသီပြဲေတာ္ေတြ လဲမ်ားႀကီး႐ွိေသးတယ္..။ ဒါေတြကိုေတာ့ ေနာက္ႀကံဳမွေပါ႔ေနာ္.. =P